Vale. Animum debes mutare, non caelum. Si quid est aliud in philosophia boni, hoc est, quod stemma non inspicit; … [3] Propera ergo, Lucili carissime, et cogita quantum additurus celeritati fueris, si a tergo hostis instaret, si equitem adventare suspicareris ac fugientium premere vestigia. Hos tam graves dominos, interdum alternis imperantes, interdum pariter, dimittit a te sapientia, quae sola libertas est. In Graecis hanc licentiam tuleris: nos etiam cum scribimus interpungere assuevimus. Turpe est non ire sed ferri, et subito in medio turbine rerum stupentem quaerere, 'huc ego quemadmodum veni?' inquis. Hoc non probo in philosopho, cuius pronuntiatio quoque, sicut vita, debet esse composita; nihil autem ordinatum est quod praecipitatur et properat. [6] Sed ut pleraque quae fieri posse non crederes cognovisse satis est, ita istos qui verba exercuerunt abunde est semel audisse. 'Hoc Cleanthes': tu quid? Laborem si non recuses, parum est: posce. Observa orbem rerum in se remeantium: videbis nihil in hoc mundo exstingui sed vicibus descendere ac surgere. Et si esse vis felix, deos ora ne quid tibi ex his quae optantur eveniat. Hic animus tam in equitem Romanum quam in libertinum, quam in servum potest cadere. Sed hanc difficilem facit communis insania: in vitia alter alterum trudimus. [5] Denique nihil illi iam liberi est, spopondit; minus autem turpe est creditori quam spei bonae decoquere. ego vero utar via vetere, sed si propiorem planioremque invenero, hanc muniam. Sed iam plus illum degravat quam quod possit attolli; magno senectus et universo pondere incubuit. [1] Quod frequenter mihi scribis gratias ago; nam quo uno modo potes te mihi ostendis. Vor dem Alter habe ich dafür gesorgt, gut zu leben, im Alter, gut zu sterben; gut zu sterben ist aber gerne zu sterben. Guarda subito la traduzione della tua versione! SENECA LUCILIO SUO SALUTEM [1] Iam tibi iste persuasit virum se bonum esse? res geritur et per lineamenta sua ingenii opus nectitur ex quo nihil subduci sine ruina potest. Ille demum necessitates supergressus est et exauctoratus ac liber qui vivit vita peracta. Bonus vero vir sine deo nemo est: an potest aliquis supra fortunam nisi ab illo adiutus exsurgere? Familiam formonsam habet et domum pulchram, multum serit, multum fenerat: nihil horum in ipso est sed circa ipsum. Quemadmodum in nave quae sentinam trahit uni rimae aut alteri obsistitur, ubi plurimis locis laxari coepit et cedere, succurri non potest navigio dehiscenti, ita in senili corpore aliquatenus imbecillitas sustineri et fulciri potest. [1] Inquiro de te et ab omnibus sciscitor qui ex ista regione veniunt quid agas, ubi et cum quibus moreris. [3] Si tibi occurrerit vetustis arboribus et solitam altitudinem egressis frequens lucus et conspectum caeli ramorum aliorum alios protegentium summovens, illa proceritas silvae et secretum loci et admiratio umbrae in aperto tam densae atque continuae fidem tibi numinis faciet. [6] In mores fortuna ius non habet. [4] O quando illud videbis tempus quo scies tempus ad te non pertinere, quo tranquillus placidusque eris et crastini neglegens et in summa tui satietate! [1] Amicum tuum hortare ut istos magno animo contemnat qui illum obiurgant quod umbram et otium petierit, quod dignitatem suam destituerit et, cum plus consequi posset, praetulerit quietem omnibus; quam utiliter suum negotium gesserit cotidie illis ostentet. [13] Eo autem magis te deterreo ab isto morbo quod non potest tibi ista res contingere aliter quam si te pudere desierit: perfrices frontem oportet et te ipse non audias; multa enim inobservatus ille cursus feret quae reprendere velis. In hoc unum eunt dies, in hoc noctes, hoc opus meum est, haec cogitatio, imponere veteribus malis finem. Scis quem nunc virum bonum dicam? Itaque nolo illas Epicuri existimes esse: publicae sunt et maxime nostrae, sed illo magis adnotantur quia rarae interim interveniunt, quia inexspectatae, quia mirum est fortiter aliquid dici ab homine mollitiam professo. [4] Humilis res est stultitia, abiecta, sordida, servilis, multis affectibus et sacrissimis subiecta. Apud istos quidquid Hermarchus dixit, quidquid Metrodorus, ad unum refertur; omnia quae quisquam in illo contubernio locutus est unius ductu et auspiciis dicta sunt. Quid est enim eques Romanus aut libertinus aut servus? Cambridge, Mass., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1917-1925. Vixi, Lucili carissime, quantum satis erat; mortem plenus exspecto. Nam illa quoque inopia et exilitas minus intentum auditorem habet taedio interruptae tarditatis; facilius tamen insidit quod exspectatur quam quod praetervolat. Das Leben ist genügend geordnet, aber wir sind versessen auf die Mittel von diesem; irgendetwas scheint uns zu fehlen und wird uns immer scheinbar fehlen: Dass wir zufrieden gelebt haben, machen weder die Jahre noch der Tag, sondern der Geist. prima autem pars est aequitatis aequalitas. 3 (Clarke and Geikie). Januar 2019 Felix Lateinische Übersetzungen (1) Ich weiß, dass dir dies klar ist Lucilius, dass niemand glücklich leben kann, nicht einmal erträglich, ohne Bemühung um die Weisheit und, dass das glückliche Leben durch die vollkommene Weisheit bewirkt wird, aber ein erträgliches auch durch die begonnen (Weisheit). 'Nugatorium et inertem vocant.' Sic vive tamquam quid facias auditurus sim, immo tamquam visurus. 'Quid ergo? [9] 'Hoc dixit Zenon, hoc Cleanthes.' Facies ergo rem utilissimam tibi, si illum quam optimum feceris; haec aiunt beneficia esse expetenda tribuendaque, non dubie primae sortis, quae tam dare prodest quam accipere. Aber … [3] Quemadmodum flamma surgit in rectum, iacere ac deprimi non potest, non magis quam quiescere, ita noster animus in motu est, eo mobilior et actuosior quo vehementior fuerit. Hoc autem contingere non potest, nisi contemptus est labor et in eorum numero habitus quae neque bona sunt neque mala; fieri enim non potest ut una ulla res modo mala sit, modo bona, modo levis et perferenda, modo expavescenda. quis medicus aegros in transitu curat? Cambridge. Fama non faciet nec ostentatio tui et in populos nominis dimissa notitia: nemo novit deum, multi de illo male existimant, et impune. Nullo genere homines mollius moriuntur sed nec diutius. Handle so, mein … Weiterlesen → Eadem honestissimi huius et illius turpissimi auctoramenti verba sunt: 'uri, vinciri ferroque necari'. Atqui vir bonus tam cito nec fieri potest nec intellegi. Neminem excelsi ingenii virum humilia delectant et sordida: magnarum rerum species ad se vocat et extollit. hic commovetur quidem, non tamen transit, sed suo loco nutat; ille ne commovetur quidem. Pauca sunt quae dicuntur, sed si illa animus bene excepit, convalescunt et exsurgunt. [11] Quid ergo? Aliquid inter te intersit et librum. Si vis omnia tibi subicere, te subice rationi; multos reges, si ratio te rexerit. [6] Necessaria metitur utilitas: supervacua quo redigis? Rationale enim animal est homo; consummatur itaque bonum eius, si id implevit cui nascitur. Ista res animo constat; itaque pars magna bonitatis est velle fieri bonum. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM" Seite 1 von 1 [ 3 Beiträge ] Vorheriges Thema | Nächstes Thema : Autor Nachricht-fR34k- Betreff des Beitrags: Brauche Hilfe zu: "IX. Foren-Übersicht » Übersetzungsfragen und -wünsche » Fragen zu einer Übersetzung (Latein - Deutsch) Alle Zeiten sind UTC ÜBERSETZUNG VON "SENECA LUCILIO SUO SALUTEM"-BRIEF Tu a me non est quod illum aut illum exigas: qui notorem dat ignotus est. Quid ergo interest? Is ait tam stultum esse qui mortem timeat quam qui senectutem; nam quemadmodum senectus adulescentiam sequitur, ita mors senectutem. Seneca Lucilio suo salutem. quod nihil audio, quod plerique ex iis quos interrogo nesciunt quid agas. qRٽ ]O R x fu' 1ze 2& o W G ~ Der Philosoph Seneca - Senecas Sprache und Stil Der Philosoph Seneca Stil 1. ratio: hac antecedit animalia, deos sequitur. Ich jedenfalls mache dies, damit ich nicht als alter Mann dasselbe will, was ich als junger Mann gewollt habe. Illa vox quae timebatur erat blanda, non tamen publica: at haec quae timenda est non ex uno scopulo sed ex omni terrarum parte circumsonat. [2] Ad summam sapiens eris, si cluseris aures, quibus ceram parum est obdere: firmiore spissamento opus est quam in sociis usum Ulixem ferunt. Ego vero vidi, sed plus momenti apud me habent qui ad mortem veniunt sine odio vitae et admittunt illam, non attrahunt. Hoc animo tibi hanc epistulam scribo, tamquam me cum maxime scribentem mors evocatura sit; paratus exire sum, et ideo fruar vita quia quam diu futurum hoc sit non nimis pendeo. non multos spectavi abrumpentes vitam? Nam de morte multa loquitur et id agit sedulo ut nobis persuadeat, si quid incommodi aut metus in hoc negotio est, morientis vitium esse, non mortis; non magis in ipsa quicquam esse molestiae quam post ipsam. [8] Dicam enim quid sentiam: puto fortiorem esse eum qui in ipsa morte est quam qui circa mortem. [6] Quid ergo est bonum ? Movere vult turbam et inconsultas aures impetu rapere, tractandam se non praebet, aufertur: quomodo autem regere potest quae regi non potest? Illud vide, ne lectio auctorum multorum et omnis generis voluminum1 habeat aliquid vagum et instabile. Seneca Lucilio suo salutem. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM [1] Peream si est tam necessarium quam videtur silentium in studia seposito. Lateinischer Text: Deutsche Übersetzung: Die Menschheit und der Verlauf der Zeit Seneca grüßt seinen Lucilius (Brief 1) Ita fac, mi Lucili: vindica te tibi, et tempus quod adhuc aut auferebatur aut subripiebatur aut excidebat collige et serva. animus, sed hic rectus, bonus, magnus. Vitem laudamus si fructu palmites onerat, si ipsa pondere [ad terram] eorum quae tulit adminicula deducit: num quis huic illam praeferret vitem cui aureae uvae, aurea folia dependent? nemo sibi contigit. [5] Bassus noster videbatur mihi prosequi se et componere et vivere tamquam superstes sibi et sapienter ferre desiderium sui. [11] Quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire. Surdum te amantissimis tuis praesta: bono animo mala precantur. Si quis specus saxis penitus exesis montem suspenderit, non manu factus, sed naturalibus causis in tantam laxitatem excavatus, animum tuum quadam religionis suspicione percutiet. [1] Quod maximum vinculum est ad bonam mentem, promisisti virum bonum, sacramento rogatus es. Habeo quidem fiduciam non posse te detorqueri mansurumque in proposito, etiam si sollicitantium turba circumeat. Lebe wohl. [4] Iam puta nos velle singulares sententias ex turba separare: cui illas assignabimus? Quid quod ne voluptatem quidem ullam habet talis verborum sine dilectu ruentium strepitus? cogita nihil eorum quae ab oculis abeunt et in rerum naturam, ex qua prodierunt ac mox processura sunt, reconduntur consumi: desinunt ista, non pereunt, et mors, quam pertimescimus ac recusamus, intermittit vitam, non eripit; veniet iterum qui nos in lucem reponat dies, quem multi recusarent nisi oblitos reduceret. et hanc tibi viam dabit philosophia. Meinen Namen, meine E-Mail-Adresse und meine Website in diesem Browser speichern, bis ich wieder kommentiere. Nunc enim amas me, amicus non es. Qui ante nos ista moverunt non domini nostri sed duces sunt. [8] 'Quid ergo? Vides quosdam optantes mortem, et quidem magis quam rogari solet vita. [2] Ita dico, Lucili: sacer intra nos spiritus sedet, malorum bonorumque nostrorum observator et custos; hic prout a nobis tractatus est, ita nos ipse tractat. [10] Inter hos Bassum licet numeres, qui nos decipi noluit. nomina ex ambitione aut iniuria nata. Non mortem timemus sed cogitationem mortis; ab ipsa enim semper tantundem absumus. Lateinische Übungstexte zu Senecas Briefen mit einer wörtlichen deutschen Übersetzung und Anmerkungen. stream ! [18] Sed vereri debeo ne tam longas epistulas peius quam mortem oderis. [5] Generosos animos labor nutrit. Non magis quam ille qui pulchris rebus impenditur, quoniam animi est ipsa tolerantia quae se ad dura et aspera hortatur ac dicit, 'quid cessas? Ad illud aes alienum solvendum opus est negotianti navigatione prospera, agrum colenti ubertate eius quam colit terrae, caeli favore: ille quod debet sola potest voluntate persolvi. Non sunt ad caelum elevandae manus nec exorandus aedituus ut nos ad aurem simulacri, quasi magis exaudiri possimus, admittat: prope est a te deus, tecum est, intus est. [13] Fateor ergo ad hominem mihi carum ex pluribus me causis frequentius venisse, ut scirem an illum totiens eundem invenirem, numquid cum corporis viribus minueretur animi vigor; qui sic crescebat illi quomodo manifestior notari solet agitatorum laetitia cum septimo spatio palmae appropinquat. In conspectum adulescentiae meae reductus sum; videbar mihi facere adhuc posse et paulo ante fecisse. inquis 'adhuc volo.' erat? Ita enim plerique iudicant: apud me Epicurus est et fortis, licet manuleatus sit; fortitudo et industria et ad bellum prompta mens tam in Persas quam in alte cinctos cadit. quod adversus omnia tela, quod adversus omne hostium genus bene facit, mortem contemnere, quae quin habeat aliquid in se terribile, ut et animos nostros quos in amorem sui natura formavit offendat, nemo dubitat; nec enim opus esset in id comparari et acui in quod instinctu quodam voluntario iremus, sicut feruntur omnes ad conservationem sui. Philosophia bonum consilium est: consilium nemo clare dat. [2] Assero te mihi; meum opus es. Fundamenta tua multum loci occupaverunt: tantum effice quantum conatus es, et illa quae tecum in animo tulisti tracta. Seneca. Magnorum fluminum capita veneramur; subita ex abdito vasti amnis eruptio aras habet; coluntur aquarum calentium fontes, et stagna quaedam vel opacitas vel immensa altitudo sacravit. [1] Agnosco Lucilium meum: incipit quem promiserat exhibere. Ne forma quidem et vires beatum te facere possunt: nihil horum patitur vetustatem. Animum debes mutare, non caelum. Non minus saepe fortuna in nos incurrit quam nos in illam. rerum imperitia. Ab illa disces quid et quemadmodum aggredi debeas; non incides rebus. Ante senectutem curavi ut bene viverem, in senectute ut bene moriar; bene autem mori est libenter mori. [3] 'Quomodo ergo' inquis 'me expediam?' Hi quibus invidetur non desinent transire: alii elidentur, alii cadent. Hallo, ich bräuchte bitte die Übersetzung zu folgendem Brief, Wäre sehr dankbar für jede Hilfe Der Text: XLIV. Hos disponat ut quam tranquillissimus ille animus ad perfectum veniat, qui nec ablatum sibi quicquam sentit nec adiectum, sed in eodem habitu est quomodocumque res cedunt; cui sive aggeruntur vulgaria bona, supra res suas eminet, sive aliquid ex istis vel omnia casus excussit, minor non fit. Stellarum iste discursus quidquid praeterit repetit; pars caeli levatur assidue, pars mergitur. Vale. Venique tradere homines discipulis praecepta dicuntur: non traditur quod fugit. Itaque oratio illa apud Homerum concitata et sine intermissione in morem nivis superveniens oratori data est, lenis et melle dulcior seni profluit. [5] Multum praeterea habet inanitatis et vani, plus sonat quam valet. 'Multum' inquit 'viva vox facit.' Qui amicus est amat; qui amat non utique amicus est; itaque amicitia semper prodest, amor aliquando etiam nocet. Ariston aiebat malle se adulescentem tristem quam hilarem et amabilem turbae; vinum enim bonum fieri quod recens durum et asperum visum est; non pati aetatem quod in dolio placuit. Ego certe id ago ne senex eadem velim quae puer volui. Numquam epistulam tuam accipio ut non protinus una simus. Aequo animo debet rediturus exire. Quid votis opus est? [11] Mors necessitatem habet aequam et invictam: quis queri potest in ea condicione se esse in qua nemo non est? In unoquoque virorum bonorum. Praeterea exercitatione opus est cotidiana et a rebus studium transferendum est ad verba. Certi profectus viro captare flosculos turpe est et fulcire se notissimis ac paucissimis vocibus et memoria stare: sibi iam innitatur. Serviunt itaque voluptatibus, non fruuntur, et mala sua, quod malorum ultimum est, et amant; tunc autem est consummata infelicitas, ubi turpia non solum delectant sed etiam placent, et desinit esse remedio locus ubi quae fuerant vitia mores sunt. Vale. Ecce undique me varius clamor circumsonat: supra ipsum balneum habito. Prorsus merito interrogas: adeo nullum mihi ignotum est. Id ago ut mihi instar totius vitae dies sit; nec me hercules tamquam ultimum rapio, sed sic illum aspicio tamquam esse vel ultimus possit. In hoc plurimum est, non sic quomodo principia totius operis dimidium occupare dicuntur. Turpis et ridicula res est elementarius senex: iuveni parandum, seni utendum est. [8] Quid ergo huic meditandum est? Fit hoc, premeris: accelera et evade, perduc te in tutum et subinde considera quam pulchra res sit consummare vitam ante mortem, deinde exspectare securum reliquam temporis sui partem, nihil sibi, in possessione beatae vitae positum, quae beatior non fit si longior.